Στην περιοχή Ζεμενό του Παρνασσού επι της οδού Λειβαδιάς-Αράχωβας, σε αγροτεμάχιο 9.000 τ.μ. οικοδομείται ξενοδοχείο «πολυτελείας κλασσικού τύπου» 88 κλινών με συνολική επιφάνεια δόμησης 1800 τ.μ. Η περιοχή έχει πολύ ισχυρά χαρακτηριστικά ορεινού τοπίου όντας ένα πέρασμα ανάμεσα σε δύο δασωμένους ορεινούς όγκους με ισχυρή παρουσία. Το συγκρότημα διατάσεται γραμμικά παράλληλα προς τον δρόμο σε μια σφηνοειδή διαμεσολάβηση ανάμεσα στους δυο ορεινούς όγκους. Εναλλαγή διαδρόμων και σειρών δωματίων σε παράλληλη μετάθεση, σύμφωνα με τις υψομετρικές καμπύλες  είναι το συντακτικό πρότυπο της πρότασης. Η απλή τυπολογία του συγκροτήματος βγάζει μια φυσιογνωμία αρχιτεκτονικήανάμεσα σε μετασχηματισμένο κυκλαδικό οικισμό και εργοστάσιο. Στη μελέτη τίθεται το θέμα της συνέχειας με τις προβληματικές ένταξης στο τοπίο της ελληνικής αρχιτεκτονικής κατά τις δεκαετίες του ’60 και ’70.

Συνεργάτης: Ν. Κοτροζίνης